Колумна на м-р Јасмина Лескаровска: Флексибилност на работното место е предизвик на модерното општество и новите генерации

jasmina leskaroska

Широкиот спектар на професиите и работните места претрпуваат извонредна трансформација, која во најголема мерка е поттикната од технолошкиот напредок, менувањето на општествените норми и лекциите научени од пандемијата COVID-19. Централно место во оваа трансформација е концептот на флексибилност на работното место. Иднината на работата се повеќе се карактеризира со отстапување од традиционалните канцелариски рутини од 8 до 4 и промена насочена кон прифаќање на флексибилноста за сите вработени. Оваа промена не само што го преобликува начинот на кој се работи, туку и го редефинира односот помеѓу работодавачите и нивната работна сила.

Во срцето на притисокот за флексибилност е признавањето дека вработените имаат различни животи и одговорности надвор од нивните професионални улоги. Ригидните структури од минатото често ги принудувале поединците да ги компромитираат личните обврски за работните обврски. Ова често резултира со исцрпеност, стрес и генерирање на големо незадоволство на вработните. Меѓутоа, со интеграција на технологијата и менувањето на ставовите, глобален тренд е работодавачите да ја признааат важноста на рамнотежата помеѓу работата и животот. Флексибилноста се појави како клучно решение, овозможувајќи им на вработените да ги приспособат своите работни распореди за да одговараат на нивните индивидуални потреби. Без разлика дали се работи за работа на далечина, флексибилни часови или компресирани работни недели, овој нов пристап поттикнува средина во која личниот и професионалниот живот можат хармонично да коегзистираат.

Подемот и срамежливото воведување на далечински и хибридни работни модели е пример за трансформацијата водена од флексибилноста.Пандемијата делуваше како катализатор, откривајќи дека работата на далечина не само што е изводлива, туку и продуктивна. Таа им дава слобода и автономија во организирањето на работното време според нивните најпродуктивни часови, а со тоа да ја подобрат нивната ефикасност и задоволството од работата. Значително им го зачувуваат времето и трошоците поврзани со патувањето од и до работното место. Како резултат на тоа, организациите ширум светот ги преиспитаа своите традиционални поими за работа. Работата од далечина ги елиминира географските ограничувања, овозможувајќи им на компаниите да користат глобален фонд на таленти. Исто така, им дава овластување на поединци со различни способности и околности да учествуваат во работната сила, промовирајќи ја инклузивноста. Сепак, важно е да се признае дека работата на далечина е само еден аспект на флексибилноста. Иднината на работата е да се понуди спектар на опции кои се грижат за различните потреби на вработените.

Флексибилните работни аранжмани, исто така, одразуваат промена во начинот на кој се мери продуктивноста. Наместо да се оценуваат вработените само врз основа на часовите поминати во канцеларијата, фокусот се префрла на исходите и резултатите. Овој пристап ги охрабрува вработените да преземат сопственост над нивните задачи и проекти, поттикнувајќи култура на одговорност и иновации. Исто така, ги предизвикува организациите да создадат поефикасни процеси и јасни мерни системи за перформансите. Преминот кон работа ориентирана кон резултати може да доведе до поголемо задоволство од работата, како и подобрен квалитет на работната изведба.

При спроведување на оваа транзиција, секако дека постојат одредени предизвици кои треба да се решат. Еден од главните предизвици е можноста за осаменост, изолација и недостаток на социјален контакт.  Кај многумина од вработените не се исклучува можноста за појава на  потешкотии во разграничувањето на работното време од слободното време. Исто така голем предизвик е недостатокот на техничката инфраструктура, добра интернет конекција,  соодветна техничка опрема,  услови и мерки за заштита на компјутерски системи, мрежи и податоци од различни видови кибернетички напади и претпоставки.

Исто така за компаниите еден од позначајните предизвици е секако одржувањето на кохезијата во тимот и негувањето на чувството на припадност меѓу работниците од далечина кое може да биде сложено. Работодавците мора да дадат приоритет на ефективна комуникација, транспарентност и да инвестираат во технологија која ја олеснува соработката на далечина. Исто така од особено значење е обезбедувањето на услови каде вработените од далечина имаат пристап до истите можности за професионален развој и напредување во кариерата, кое е подеднакво клучно за да се спречи чувството на изолација, стагнација и осаменост.

Понатаму, иднината на работата бара промена на парадигмата во лидерството. Менаџерите мора да негуваат вештини кои ги овластуваат вработените да управуваат со своето време и самостојно да донесуваат одлуки. Довербата станува камен-темелник на овој нов лидерски пристап, бидејќи менаџерите ги оценуваат перформансите врз основа на резултати, а не на постојан надзор. Оваа трансформација во стилот на раководење може да има каскаден ефект врз организациската култура, промовирајќи култура на транспарентност, доверба и почит.

Како заклучок, иднината на работата несомнено се движи кон поголема флексибилност за сите вработени. Оваа промена е поттикната од препознавањето на индивидуалните потреби, технолошкиот напредок и развојот на општествените вредности. Флексибилноста не само што ја подобрува благосостојбата на вработените и рамнотежата помеѓу работата и животот, туку и ја поттикнува креативноста, иновативноста и продуктивноста. Како што компаниите ја прифаќаат оваа еволуција, тие мора да се справат со предизвиците кои претстојат, а времето ќе ги покаже влијанијата врз економијата, бизнисот и општествениот живот во целина. Особено значајно е да се изнајдат балансирани решенија со кои ќе се искористат сите придобивки на работата од дома, но ќе се надминат предизвиците кои таа ги носи. Транзицијата кон пофлексибилна работна средина ветува поправедна, продуктивна и одржлива иднина за сите.

М-р Јасмина Лескаровска

(Колумната е објавена на https://24hr.mk/)